System wspierania rozwoju dziecka

oraz

udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej

 

 

Przedszkole nr  11  w  Żywcu

Podstawy prawne:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ :

• z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach

  (Dz. U. poz. 1591, z 2018 r. poz. 1647 oraz z 2019 r. poz. 323);

• z dnia 25 sierpnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno--pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych Na podstawie art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.

• zdnia 14 lutego 2017r.wsprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dlaszkoły podstawowej, wtym dla uczniów zniepełnosprawnością intelektualną wstopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły Istopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej Na podstawie art.47 ust.1 pkt 1 lit.a, b, e, f ih ustawy zdnia 14 grudnia 2016r. – Prawo oświatowe (Dz.U. z2017r. poz.59);
• z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 i 949)  (Dz.U. z 2002 r. Nr 23 poz. 225 ze zm.),
• z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2017 r. poz. 1189)

 

 

 

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu

 

Istota

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana dziecku w przedszkolu polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dziecka oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych dziecka, wynikających w szczególności:

 

• z niepełnosprawności,
• z niedostosowania społecznego,
• z zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
• ze szczególnych uzdolnień,
• ze specyficznych trudności w uczeniu się,
• z zaburzeń komunikacji językowej,
• z choroby przewlekłej,
• z doświadczeń traumatycznych,
• z niepowodzeń edukacyjnych,
• z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową dziecka i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi,
• z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu dotyczy:

 

• dzieci,
• ich rodziców,
• nauczycieli.

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana w przedszkolu rodzicom dzieci i nauczycielom polega na wspieraniu rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijaniu ich umiejętności wychowawczych w celu zwiększania efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci.

 

Formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla rodziców i nauczycieli:

 

• porady,
• konsultacje,
• warsztaty,
• szkolenia.

 

Zasady udzielania pomocy w przedszkolu:

 

• Korzystanie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu jest dobrowolne i nieodpłatne.
• Pomoc psychologiczno-pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola.
• Pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu udzielają dzieciom nauczyciele oraz specjaliści wykonujący w przedszkolu zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, logopedzi.
• Do zadań pedagoga i psychologa w przedszkolu należy:

 

• prowadzenie badań i działań diagnostycznych dotyczących poszczególnych dzieci, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych, a także wspieranie mocnych stron dzieci,
• minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz realizacja różnych form pomocy psychologiczno-pedagogicznej w środowisku przedszkolnym i poza przedszkolnym poszczególnych dzieci,
• prowadzenie terapii indywidualnej i grupowej.

 

• Do zadań logopedy w przedszkolu należy:

 

• prowadzenie badań wstępnych w celu ustalenia stanu mowy dzieci,
• diagnozowanie logopedyczne oraz, odpowiednio do jego wyników, udzielanie pomocy logopedycznej poszczególnym dzieciom z trudnościami w uczeniu się, we współpracy z nauczycielami prowadzącymi zajęcia z dzieckiem,
• prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej i grupowej dla dzieci, w zależności od rozpoznanych potrzeb,
• podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji językowej, w tym współpracy z najbliższym środowiskiem dziecka.

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana i udzielana we współpracy z:

 

• rodzicami dzieci,
• poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym poradniami specjalistycznymi,
• placówkami doskonalenia nauczycieli,
• innymi przedszkolami, szkołami i placówkami,
• organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

 

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolu jest udzielana z inicjatywy:

 

• rodziców dziecka,
• nauczyciela,
• specjalisty prowadzącego zajęcia z dzieckiem,
• poradni psychologiczno-pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej,
• asystenta edukacji romskiej,
• pomocy nauczyciela.

 

1. Przedszkole gromadzi w indywidualnej teczce dla każdego dziecka objętego pomocą psychologiczno-pedagogiczną dokumentację badań i czynności uzupełniających, prowadzonych w szczególności przez pedagoga, psychologa, logopedę, lekarza. - Rozporządzenie MEN z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 i 949)  (Dz.U. z 2002 r. Nr 23 poz. 225 ze zm.),

 

 

2. Kwalifikacje nauczycieli uprawnionych do wykonywania zadań w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej określa Rozporządzenie z dnia z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2017 r. poz. 1189)

 

Formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci:

• zajęcia specjalistyczne:

 

• korekcyjno-kompensacyjne,
• logopedyczne,
• rozwijające kompetencje emocjonalno-spoleczne,
• psychologiczne,
• inne zajęcia o charakterze terapeutycznym;

 

• porady i konsultacje.

 

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjneorganizuje się dla dzieci z zaburzeniami i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Liczba uczestników zajęć wynosi do 5 osób.

 

Zajęcia logopedyczneorganizuje się dla dzieci z zaburzeniami mowy, które powodują zaburzenia komunikacji językowej oraz utrudniają naukę. Liczba uczestników zajęć wynosi do 4 osób.

 

Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-spoleczne oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym organizuje się dla dzieci z dysfunkcjami i zaburzeniami utrudniającymi funkcjonowanie społeczne. Liczba uczestników zajęć wynosi do 10 osób.

 

Godzina zajęć specjalistycznych trwa 60 minut. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się prowadzenie zajęć specjalistycznych w czasie krótszym niż 60 minut, zachowując ustalony dla dziecka łączny czas tych zajęć, np. dwa razy po 30 minut.

 

Porady i konsultacje dla dzieci oraz porady, konsultacje, warsztaty i szkolenia dla rodziców i nauczycieli prowadzą nauczyciele i specjaliści.

 

Procedura i kolejność postępowania:

 

1. Działania pedagogiczne nauczycieli oraz specjalistów zatrudnionych w przedszkolu w celu rozpoznania u dzieci specjalnych potrzeb edukacyjnych, m.in. poprzez obserwacje pedagogiczne oraz badanie gotowości do nauki w szkole (na początku każdego roku szkolnego lub w każdym czasie, jeśli takie potrzeby zostaną ustalone). 
2. Przekazanie dyrektorowi przez nauczyciela lub specjalistę informacji o potrzebie objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną.
3. Utworzenie przez dyrektora zespołu dla:

• dziecka zgłoszonego przez nauczyciela,
• dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego,
• dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego,
• dziecka posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej.

 

4. W skład zespołu wchodzi nauczyciel grupy i specjaliści, którzy będą prowadzić zajęcia z dzieckiem. Dyrektor tworzy zespół niezwłocznie po otrzymaniu informacji o orzeczeniu, opinii poradni lub po otrzymaniu informacji od nauczyciela lub specjalisty o potrzebie objęcia dziecka pomocą psychologiczno-pedagogiczną.

 

5. Wyznaczenie przez dyrektora koordynatora zespołu. Dyrektor może ustalić jednego koordynatora dla kilku zespołów.

 

6. Założenie przez zespół i prowadzenie karty indywidualnych potrzeb dziecka (karty nie zakłada się dla dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebiekształcenia specjalnego).

 

7. Kartę dołącza się do indywidualnej dokumentacji badań i czynności uzupełniających dziecka objętego pomocą psychologiczno-pedagogiczną prowadzoną według odrębnych przepisów (zasady udzielania pomocy w przedszkolu).

 

8. Ustalenie przez zespół zakresu pomocy, określenie zalecanych form, sposobów i okresu udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej. W karcie zespół określa zakres, w jakim dziecko wymaga pomocy, zalecane formy, sposoby i okres udzielania pomocy.

 

9. Ustalenie przez dyrektora przedszkola na podstawie zaleceń zespołu form, sposobów i okresu udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiaru godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane.

 

10. Ujęcie w projekcie organizacyjnym przedszkola form pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci.

 

11. Pisemne poinformowanie rodziców przez dyrektora o ustalonych dla dziecka formach, sposobach i okresie udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiarze godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane – po zatwierdzeniu projektu organizacyjnego. Pismo powinno zawierać informację, że pomoc jest nieodpłatna i dobrowolna.

 

12. Opracowanie przez zespół dla dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego.Program ten musi uwzględniać zalecenia zawarte w orzeczeniu z dostosowaniem do potrzeb i możliwości dziecka. Program opracowuje się na okres, na jaki wydano orzeczenie.

 

13. Opracowanie przez zespół dla dziecka objętego pomocą psychologiczno-pedagogiczną planu działań wspierającychna okres, na jaki zaplanowano taką pomoc.  Dla dzieci posiadających jednorodne, indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne można opracować wspólny plan działań wspierających.

 

14. Realizacja form pomocy przez nauczycieli i specjalistów i dokumentowanie według zasad określonych w Rozporządzeniu MEN z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji Na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59 i 949)

 

15. Organizacja spotkań zespołu, informowanie dyrektora o spotkaniach, przedstawianie dyrektorowi karty indywidualnych potrzeb. Spotkania zespołu zwoływane są przez koordynatora (ewentualny udział rodziców, pracowników poradni psychologiczno-pedagogicznej, specjalistów). Dyrektor przekazuje rodzicom informację o terminie spotkania.

16. Ocena efektywności pomicy psychologiczno-pedagogicznej określenie wniosków i zaleceń. Terminy dokonywania oceny:

• przed projektem organizacyjnym,
• po zakończeniu udzielania pomocy,
• w innym terminie - na wniosek rodziców dziecka, specjalisty prowadzącego formę pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

17. Ewentualna decyzja dyrektora o zakończeniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej lub ustalenie sposobu kontynuacji działań w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

 

18. Przekazanie oryginału karty indywidualnych potrzeb rodzicom po zakończeniu udzielania pomocy oraz gdy dziecko przechodzi do innego przedszkola lub do szkoły. W przedszkolu zostaje kopia, do innej placówki kopia jest przekazywana tylko za zgodą rodziców.

 

 

Warunki kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym w ogólnodostępnych lub integracyjnych przedszkolach

 

1. Przedszkole ogólnodostępne lub integracyjne (oddziały)tworzy warunki kształcenia, wychowania i opieki dla dzieciniepełnosprawnych: niesłyszących, słabosłyszących, niewidomych, słabowidzących, z niepełnosprawnością ruchową, w tym z afazją, z upośledzeniem umysłowym, z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera i z niepełnosprawnościami sprzężonymi.

 

2. Przedszkola te zapewniają:

 

• realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego,
• odpowiednie, ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci, warunki do nauki, sprzęt specjalistyczny i środki dydaktyczne,
• zajęcia specjalistyczne, o których mowa w przepisach w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach,
• inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dzieci, w szczególności zajęcia rewalidacyjne.

 

3. Edukacja dzieci niepełnosprawnych realizowana jest w integracji z dziećmi pełnosprawnymi w przedszkolu najbliższym ich miejsca zamieszkania.

4. Liczbę dzieci w oddziale przedszkola, w którym znajdują się dzieci niepełnosprawne, określają przepisy w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola.

5. Dla dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego dyrektor powołuje zespół składający się z nauczyciela grupy oraz specjalistów, którzy będą prowadzić zajęcia z dzieckiem.

6. Dla dziecka posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego opracowuje się indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny, uwzględniający zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego oraz dostosowany do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka.

7. Program edukacyjno-terapeutyczny określa:

 

• rodzaj zakresu zintegrowanych działań nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem niepełnosprawnym — zakres działań o charakterze rewalidacyjnym,
• formy i metody pracy z dzieckiem,
• formy, sposoby i okres udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy pomocy będą realizowane, ustalone przez dyrektora przedszkola,
• działania wspierające rodziców dziecka oraz zakres współdziałania z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, w tym z poradniami specjalistycznymi, placówkami doskonalenia nauczycieli, organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży, określone przez zespół,
• zajęcia rewalidacyjne oraz inne zajęcia odpowiednie ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dziecka.

 

8. Program opracowuje zespół, którego zadaniem jest planowanie i koordynowanie udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej po dokonaniu wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania dziecka. Program opracowuje się na okres, na jaki zostało wydane orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, nie dłuższy jednak niż etap edukacyjny.

9. Zespół, nie rzadziej niż raz w roku szkolnym, dokonuje okresowej wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania dziecka, uwzględniając ocenę efektywności pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej dziecku oraz, w miarę potrzeb, dokonuje modyfikacji programu.

10. W przedszkolach ogólnodostępnych za zgodą organu prowadzącego można zatrudniać dodatkowo nauczycieli posiadających kwalifikacje w zakresie pedagogiki specjalnej w celu współorganizowania kształcenia dzieci niepełnosprawnych.

11. Pedagodzy specjalni:

 

• prowadzą wspólnie z innymi nauczycielami zajęcia edukacyjne oraz wspólnie z innymi nauczycielami i ze specjalistami, realizują zintegrowane działania i zajęcia określone w programie,
• prowadzą wspólnie z innymi nauczycielami i ze specjalistami pracę wychowawczą z uczniami niepełnosprawnymi,
• uczestniczą, w miarę potrzeb, w zajęciach edukacyjnych prowadzonych przez nauczycieli oraz w zintegrowanych działaniach i zajęciach określonych w programie, realizowanych przez nauczycieli i specjalistów,
• udzielają pomocy nauczycielom prowadzącym zajęcia edukacyjne oraz nauczycielom i specjalistom realizującym zintegrowane działania i zajęcia określone w programie, w doborze form i metod pracy z uczniami niepełnosprawnymi.

 

12. Dyrektor przedszkola, uwzględniając indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów niepełnosprawnych, wyznaczazajęcia edukacyjne oraz zintegrowane działania i zajęcia, określone w programie, realizowane wspólnie z innymi nauczycielami przez pedagogów specjalnych.

13. Kazdego roku zespoły dokonają wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia i dostosują indywidualne programy edukacyjne w przedszkolach ogólnodostępnych, z oddziałami integracyjnymi oraz integracyjnych — w terminie do 30 września b. r.

14. Zajęcia specjalistyczne oraz inne są dokumentowane zgodnie z

Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 sierpnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu prowadzenia przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki dokumentacji przebiegu nauczania, działalności wychowawczej i opiekuńczej oraz rodzajów tej dokumentacji

15. Kwalifikacje nauczycieli uprawnionych do pracy z dzieckiem posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego określa

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 sierpnia 2017 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2017 r. poz. 1189)

 

Inne działania wspierające rozwój dziecka i zwiększające szanse edukacyjne

 

1. Nauczyciele pracujący z dziećmi pięcio- i sześcioletnimi przeprowadzają badanie gotowości do nauki w szkole do końca października każdego roku. Taka diagnoza nie tylko pozwoli ustalić, czy dziecko potrzebuje form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ale i ocenić, które obszary wymagają szczególnego wsparcia w kontekście wiadomości i umiejętności dziecka kończącego przedszkole określonych w podstawie programowej.
2. Wyznaczenie tych obszarów i konkretnych trudności pozwoli na ustalenie indywidualnego programu wspomagania i korygowania rozwoju.
3. Działalność diagnostyczną zakończy przygotowanie listy dzieci, które należy objąć pracą indywidualną. Praca ta prowadzona jest przez nauczyciela wychowania przedszkolnego w czasie wskazanym w ramowym rozkładzie dnia. Przygotowując dla tych dzieci indywidualne programy wspomagania i korygowania rozwoju, należy skonkretyzować działania w tych obszarach, które zostały wyznaczone podczas badania gotowości do nauki w szkole. Praca ta musi być dokumentowana i realizowana we współpracy z rodzicami.
4. Pod koniec kwietnia należy zbadać efekty pracy indywidualnej (ponowne badanie gotowości) i wydać pisemną informację rodzicom o stanie gotowości dziecka do nauki w szkole.
5. Nauczyciel grupy stosuje także indywidualizację oddziaływań odpowiednio do potrzeb i możliwości dziecka, które ustalono w procesie obserwacji pedagogicznych. Indywidualizacja oznacza różnicowanie wymagań w trakcie planowania i realizacji procesu wspomagania i edukacji dzieci w wieku przedszkolnym.